اطلاع رسانی موسسه مادران امروز (مام)

• نام كتاب : نازبالش
• نوع كتاب : داستان
• نويسنده : هوشنگ مرادى كرمانى
• ناشر : نشر معين
• نوبت چاپ اول : فروردين ١٣٨٩
• چاپ هشتم : ١٣٩٦
• قيمت : ١٠٠٠٠ تومان
• تعداد صفحه : ١٦٠
• قطع كتاب : رقعى

داستان از فروش تخمه هاى كدوتنبلى شروع مى شود كه فروشنده آن ها را روى يك نازبالش قرار داده و ادعا مى كند كه اين تخمه ها هوش آور هستند و هر كس بخورد، عقل وهوشش زياد مى شود!
بالاخره آقا ماشالله يكى از تخمه ها را مى خرد و پس از خوردن آن كارهايى مى كند كه قبلاً نمى كرده، از جمله پول پس اندازش را ازبانك مبر می دارد و براى زن و فرزندانش هديه مى گيرد و آن ها را به شگفتى وامی دارد، چنان كه اثر تخمه هاى كدو ى هوش آور را باور مى كنند . زن آقا ماشالله يكى از اين تخمه ها را پيدا كرده و مى كارد و براى اين كه كدوها بزرگ شوند بايد زير آن ها نازبالش بگذارد ....
دومين نفرى كه از اين تخمه ها مى خورد جوانى به نام "مهربان " است كه بلافاصله پس از خوردن تخمه به سرش مى زند كه ساعت بزرگ ، قديمى و از كار افتاده اى را كه سال ها قبل توسط پدربزرگش بر ديوار قلعه ی قديمى شهر قرار گرفته ، تعمير كند و دوباره آن را راه بيندازد و ...
داستان فضايى فانتزى دارد، رويدادها درجاى خاصى اتفاق نمى افتند ، جايى كه قبلاًروستا بوده و الان شهركى شده به نام شهرك آرزو ( يا همان آرمان شهر ) و بيانِ جز ئيات در حين روايت داستان ، كه خاص نويسنده است، سبب خلق موقعيت هاى طنز آميز و خنده دار مى شود كه درعين حال گوشه چشمى كنايه آميز هم به اوضاع و شرايط اجتماعى دارد .
از آن جا كه بيشترِ كارها به خوبى پيش مى رود و موانع به راحتى ازسر راه برداشته مى شود، انگارمى خواهدبه شرايط و مناسبات مشابه اجتماعى كنايه بزند .
• خواندن اين كتاب براى تمام رده هاى سنى مناسب است .

معرفی کننده: زهرا محسنی عضو گروه پیگیری مدیریت برخود و داوطلبان موسسه مادران امروز

خانواده و مقابله با بحران ( 6 )

کودکان در برابر همه ی بحران ها از جمله بی پناهی دربرابر زلزله ، آسیب پذیر تر و حساس تر هستند . بهتر است به آن ها اطمینان بدهیدکه دارید بهترین کار ممکن را برای حفظ خانواده و کودک می کنید .
ما بزرگتر ها به خوبی می دانیم که هرچند همه ی تلاشمان را بکنیم باز هم خطر هایی تهدیدمان می کند که چاره ای از دست ما بر نمی آید . اما بهتر است این حالت را به کودک القا نکنید.
اصولا بهتر است به کارهایی که می توانید برای حفظ جان خود و فرزندانتان هنگام وقوع زلزله ، انجام دهید ، فکر کنید و خودتان را برای انجام آن ها آماده کنید .
لزومی ندارد کودک در تمام مراحل در جریان این تلاش شما قرار گیرد وازحرف های گاه دلسرد کنند واحتمالا ناامید کننده ی شما با سایر بزرگسالان با خبر شود، اما بد نیست در جریان کوشش های موفق شما قرارگیرد و به آن ها دلگرم شود. مثلا یافتن گوشه های نسبتا امن در خانه بهتر از ایراد گرفتن از کل خانه و غلط بودن ساخت و سازآن و نداشتن جان پناه در آن است . ممکن است نظر و حرف شما در مورد ضعف ساختمان خانه ای که در آن زندگی می کنید ، درست باشد،اما هر حرف درستی الزاما نمی تواند کمک کننده هم باشد ، بویژه برای کودکان ، پس بهتر است بخش هایی از خانه را که نسبتا امن تراست، پیدا کنید و چگونگی رساندن خود را به آن بخش ها را، با فرزندتان تمرین کنید و طوری جلوه بدهید که در آن جا دیگر هنگام زلزله ، جانتان در خطرنیست.
کار دیگر این است که برای آماده کردن ساک وسایل ضروری برای زلزله ، بدون دلشوره و اضطراب، اقدام کنید و از فرزندتان هم بخواهید که او نیز این کار را بکند. توجه داشته باشید که این کارکودک را وسیله ای برای آرامش و اطمینان خاطراو تلقی کنید نه استفاده ی واقعی از ساک او بعد از زلزله. بنابراین اجازه بدهید که هرچه را دوست دارد در ساکش قراردهد. این کار به او اطمینان می دهد که هنگام زلزله از وسایل دوست داشتنی اش دور نمی شود .به این ترتیب این ساک حتی اگر به واقع هم نتواند مورد استفاده قرارگیرد، سبب آرامش فعلی او می شود .

خانواده و مقابله با بحران ( 5 )

به جای احساس گناه ، کار درستی بکنید.
گاهی کودکان و حتی بزرگ‌ترها از این‌که درمعرض زلزله نبوده‌اند، احساس خجالت و گناه می‌کنند و برای جبران آن به رفتارهای هیجانی دامن می‌زنند.
هرچند هیجان‌ها ممکن است ما را به‌سوی انجام کاری هدایت کنند و به‌نوعی انرژی‌مان را تخلیه کنند تا احساس غم و اندوه ما را از پای نیندازد، ولی انجام هرکاری هم ممکن است دست ‌و پاگیر شود.
دراین‌مورد، چه ما چه فرزندان‌مان باید متوجه باشیم که اگر از زلزله یا هر حادثه‌ای که در گوشه‌ای از جامعه‌ی ما اتفاق افتاده است، جان سالم به‌در برده‌ایم، از این‌که دیگران دچار مشکل شده‌اند، خوشحال نیستیم و با انجام کار های درست باید با آن‌ها همدلی کنیم.
ویژگی کار درست در این مواقع، بجا و مفید بودن آن کار است. با اعضای خانواده و کودکان می‌توانید دراین باره صحبت کنید و نوع کاری که از دستتان برمی‌آید و جوانب آن را بسنجید.

خانواده و مقابله با بحران ( 4 )

مخاطب انتقاد های ما در شرایط بحرانی کیست ؟
هرچند بسیاری از مشکلات و معایب مدیریت، درهنگام بحران‌ها خودش را نشان می‌دهد و اگر همان موقع هم دراین‌باره حرف زده نشود، این سوال پیش می‌آید که پس چه موقع باید انتقاد کرد؟
شما والدین بهتر است در چنین شرایطی به این سوال فکر کنید که مخاطب انتقاد باید چه کسی باشد؟
این روزها می‌بینیم که هجوم انتقادها به مدیریت بحران، دربین خانواده‌ها دهان‌به‌دهان و دست‌به‌دست می‌گردد. غافل از این‌که در کنار ما فرزندانمان درحال شنیدن این مطالب هستند.
کودکان نمی‌توانند ماهیت این انتقادها را درک کنند و فایده و اثرات آن را بفهمند.برای همین ممکن است بیش از پیش دچار اندوه و بی‌پناهی و نگرانی شوند و حس کنند که دراین‌جور مواقع هیچکس به دادشان نمی‌رسد.
این احساس نه‌تنها کمکی به آسیب‌دیدگان نمی‌کند، بلکه فرزندان ما را هم دچار دلشوره و نگرانی می‌کند.

خانواده و مقابله با بحران ( 3 ) کاربرد تفکر خلاق در بحران
یادگیری و به کاربستن اصول مهارت‌های زندگی، سبب استفاده‌ی بهتر از توانایی‌های وجود و زندگی راحت‌تر با خود و دیگران می شود.
مهارت‌های زندگی به چند دسته تقسیم می‌شوند.
یکی از مهارت‌های عمده که کسب آن بسیار اهمیت دارد، مهارت تفکر خلاق است.
در هنگام بحران می‌توانیم از این مهارت در کودکان بهره بگیریم.
برای مثال وقتی کودک بسیار غمگین می‌شود، از او بخواهیم راه‌هایی برای شادبودن و سرگرمی خود پیدا کند. ببینید او چه می‌گوید. و خودتان هم بدون نظردادن و بررسی حرف‌های او می‌توانید، کارهایی را که او می‌گوید بپذیرید و حتی بر آن‌ها اضافه کنید.
مثلاً: چه‌طور است با هم بازی کنیم. چه‌طور است عروسک‌هایمان را بشوییم، بیاییم آواز بخوانیم، یک شعر یا قصه‌ی قشنگ برای هم بگوییم و ... . به این‌ترتیب کودک به‌جای فکرکردن و غصه‌خوردن، کاری می‌کند.

خانواده و مقابله با بحران ( 2 ) کاربرد ارتباط کلامی موثر در بحران
یادگیری و به کاربستن مهارت های گوناگون زندگی ، سبب استفاده ی بهتر از توانایی های وجودمان و زندگی راحت تر با خود و دیگران می شود .
کاربرد مهارت های زندگی فقط مربوط به زندگی عادی و معمولی نیست بلکه در هنگام بحران مهارت هایی که قبلا کسب کرده ایم به کارمان می آید از جمله استفاده ازمهارت ارتباط کلامی موثربا کودکان در هنگام بحران .
برای مثال با کودکی که ازوقوع زلزله در بخشی از کشور خبردار شده است، چه چیز هایی را می توانیم بگوییم و چه چیز هایی را نباید بگوییم .
مثلا نگوییم زلزله خشم خداست . بگوییم این یک ویژگی زمین است که بعضی وقت ها ممکن است بلرزد یا تکان های شدید بخورد.
نگوییم کاری نمی شود کرد . بگوییم به نظر تو چه کار می شود کرد ؟ و بگذاریم کودک حرف بزند و ایده های خود را بگوید .
در این صورت هم به پرورش تفکر خلاق کودک کمک کرده ایم هم به بیان آنچه دلش می خواهد بگوید یاری داده ایم .
در این صورت ممکن است راه هایی به نظر کودک برسد که دست کم خودش را سبک می کند و احساس می کند در مقابل مشکلات می توان کاری کرد .

خانواده و مقابله با بحران ( 1) پس از زلزله همه‌ی کودکان حتی در مناطق دور از منطقه‌ی زلزله‌زده در معرض خطر هستند.
چه خطری؟
احساس بی‌پناهی، ناامنی و بی‌ثباتی.
این احساس‌ها ممکن است برای همه پیش بیاید اما کودکان برداشتی متفاوت از بزرگسالان دراین‌باره دارند و این برداشت آن‌ها را نگران، غمگین و حتی افسرده کند.
چه باید کرد؟
با کودکان باید طوری رفتار کنیم که درک درستی از زلزله پیدا کنند و با طبیعت سر جنگ پیدا نکنند. به آن ها اطمینان بدهید که درمعرض خطر نیستندو شما از آن ها مراقبت می کنید. به یادگیری‌های غیرمستقیم کودکان و اثر غیرمستقیم رفتار های خود برآن ها توجه داشته باشید. حرف‌هایی که با هم می‌زنید، احساس‌ها و هیجان‌های کنترل‌نشده که از خود بروز می‌دهید، رفتارهای غیرمنطقی و انتقادهایی که مرتب در حضور کودکان تکرار می کنید ، در حالی که مخاطب آن مسئولان هستند، می‌تواند کودک را به آن‌جا برساند که هیچ کس به فکر افراد آسیب‌دیده نیست و این اتفاق ممکن است هرلحظه برای او هم پیش بیاید. اثری که این برداشت بر کودک دارد، بسیار متفاوت از اثری است که بر بزرگسال می گذارد.
پس مراقب باشید در چنین شرایطی به کودک احساس اطمینان و امنیت بدهید. این موضوع مانع همدلی با کودکان زلزله زده نیست.

گام ارتباط کلامی موثر
برقراری ارتباط موثر یکی ازمهم‌ترین مهارت‌های زندگی است که هر کسی باید برای کسب آن تلاش کند. بسیاری از بگومگوها و مشاجرات خانوادگی ناشی از درست صحبت نکردن یا عدم توانایی رساندن منظور یا درک نکردن منظور یکدیگر است.
از طرف دیگر رساندن بیش از نیمی از منظورهای ما را ارتباط غیر کلامی بر عهده دارد. ارتباط غیر کلامی مهم‌ترین بخش ازارتباط میان فردی را تشکیل می‌دهد. پس برای برقراری یک ارتباط موثر باید:
با ویژگی‌های ارتباط غیر کلامی یا زبان بدن آشنا شویم. همچنین اشکالات خود را در حرف زدن بشناسیم و برطرف کنیم، اشکالات خود را در گوش دادن موثر(شنوندگی) رفع کنیم، با مفهوم همدردی و همدلی آشنا شویم و بدانیم که چگونه وقتی با چیزی مخالفیم، آگاهانه بگوییم « نه » و ...
درگام ارتباط کلامی با این مفاهیم آشنا می‌شویم و برای تسلط به ارتباط کلامی مطلوب تمرین می‌کنیم.

گام مدیریت بر خشم
خشم یکی از حالت‌ها و هیجان‌های طبیعی هر انسانی است و برای سلامت و بقای انسان ضروری است، به شرط این‌که آن را به‌درستی بشناسیم و بدانیم چگونه از آن برای خدمت به زندگی فردی و اجتماعی خود استفاده کنیم. اگر نتوانیم رفتار مناسبی هنگام بروز خشم داشته باشیم، با پیامدهای بدی مواجه خواهیم شد.
هدف از برگزاری گام « مدیریت برخشم » این است که مرقب باشیم وقتی دچار خشم می‌شویم، خودمان از نظر جسمی و روانی آسیب نبینیم، همچنین در هنگام عصبانیت به کسی و یا رابطه‌ای آسیب نرسانیم همچنین به دلیل عصبانیت، ارزش حرف و حق ما کمرنگ یا ضایع نشود.

پیشنهادهایی برای جلوگیری از بیان نامناسب

چون ممکن است بنابه عادت، بعضی وقت‌ها نتوانید موضوع مورد نظرتان را به درستی توصیف کنید، به شما پیشنهاد می‌کنیم برای پیشگیری از توصیف‌های ضعیف، نکته ها‌ی زیر را رعایت کنید:
1- سعی کنید از کلمه‌هایی که صحبت شما را مبهم می‌کند، کم‌تر استفاده کنید؛ کلمه‌هایی مثل: همه، هیچ‌کس، خیلی‌ها، مردم، دیگران و...
2- بهتر است در توصیف خود، کم‌تر صفت به کار ببرید.
برای مثال وقتی می‌گوییم: ”من آدم باسلیقه‌ای هستم.“ با سلیقه صفت است.
یا ” دست‌پخت من خوب است. “ خوب صفت است.
اما چون استفاده از صفت در جمله‌ها برای اغلب افراد امری عادی است و به آن عادت کرده‌اند، برای روشن‌کردن منظورتان بهتر است بعد از به کار بردن صفت در جمله‌ی خود از یک جمله‌ی توضیحی استفاده کنید. جمله‌ی توضیحی خود را با کلمه‌هایی مثل این‌طوری که، به‌این‌ترتیب که، یعنی، مثلا و ... شروع کنید و پس از آن جمله‌ی خود را کامل کنید.
برای مثال جمله‌ی”من آدم باسلیقه‌ای هستم.“ را می‌توانید این‌طوری ادامه دهید: ”من آدم باسلیقه‌ای هستم. یعنی در لباس‌ پوشیدن، هماهنگی را رعایت می‌کنم. “ یا جمله‌ی ”دست‌پخت من خوب است.“ را می‌توانید این‌طوری ادامه بدهید:”دست‌پخت من خوب است. یعنی غذاهایی که می‌پزم، خانواده و بچه‌هایم دوست دارند و با رغبت می‌خورند.“
3- بهتر است تا می‌توانید توصیف خود را با بیان پاسخ‌هایی در مورد پرسش‌های مربوط به موضوع، دقیق‌تر کنید. مثلاً اندازه، مدت، مقدار و غیره را دقیق کنید و سعی کنید در توصیف خود به پرسش‌هایی مثل : چه وقت، چه اندازه، چند، چگونه، در چه موقعیتی و ... پاسخ دهید .
مثلاً به‌جای این‌که بگویید: ” من زود ناراحت می‌شوم.“ می‌توانید به مورد و موقعیت خود هم اشاره کنید و بگویید: ”من وقتی خسته هستم و با همسرم درباره‌ی وظایف پدران در خانواده صحبت می‌کنم، اگر او حرف من را قبول نکند، عصبانی می‌شوم یعنی حرفش را قطع می‌کنم و دیگر محلش نمی‌گذارم.“