رمان‌های‌ یگانه‌راد.

پارتهای امروز❤️❤️❤️❤️❤️

#پارت‌دویست‌وهیجده.

- اشکال نداره خودم کمکت می‌کنم نه نظرم دختر باهوشی هستی!
نگاهی به اطراف کردم.
زهرا نبود نگران بلند شدم تا سرم را می‌چرخانم زهرا را سرگم بازی با کیف خانم معلم می‌بینم .
سریع سمتش رفتم و کیف و از دستش می‌‌گیرم، کنی تقلا می‌کند تا کیف را از او نگیرم اما من کیف را از دستش بیرون می‌کشم و به کناری می‌گذارم
صدای گریه‌اش بلند می‌شود من بی‌توجه سمت رودخانه می‌ برمش، وقتی پاهایش را داخل آب می‌گذارم انگار خیال بازی کردن با آن کیف در آب شسته می‌شود و عروسکم دوباره می‌خندد، کمی سمتش آب می‌ریزم و مشغول بازی می‌شویم او کاملا کیف و فراموش می‌کند.
- منم بازی کنم؟
نگاه خانم معلم کردم . هنوز او خجالت می‌کشیدم. اما باشه‌ی ارامی گفتم.
خم شد و سمتم مشت آبی پاشید،این شروع آشنایی می شود که کل زندگیم را تغییر می‌دهد، بعد از کمی آب بازی کردن لباسم هایمان خیس شد بود اما با هر جست ووخیز ما زهرا بلند می‌خندید. نگاهم به زهرا بود که خانم معلم آب به صورتم پاشید . با هر دو دست قطرات آبی را که اسرار به رفتن داخل چشمم را داشتن پاک می‌کنم و با خنده نگاهش کردم.
- بجنب.
دستانم را داخل آب بردم و با ذوق سمتش آب پاشیدم؛
آن لحظه به کل همه چیز را فراموش کرده‌ بودم. انگار دوباره کنار رضا، مرتضی و مریم ( خواهر مرتض) بودم از ته دل می‌خندیدیم بدون هیچ نگرانی میان آن قطرات آبی که در هوا پخش می‌شد وصدای خندهای ما شاخه و برگ دختان را می‌لرزاند زهرا هم با دیدن خندهای ما از سر ذوق جیغ می‌زد و می‌خندید.
خانم معلم که حسابی خسته شده بود روی تخته سنگی نشست.
- دختر کیف کردم خیلی وقت بود انقدر نخندیده بودم؛ وای نگاه کن لباسام همه خیسه حالا من چطوری برم خونه با این سر و شکل؟

میان خندهایش گفتم:
نمی‌دونم، ولی بهتره این طوری نری!! .
- چرا؟.
- خوب لباست سفیده حالا که خیسه شده ناجوره!
نگاهی به خودش کرد و بلند خندید.
- اها از این لحاظ
لپم و گرفت و کشید.
- اسمت چیه؟
- روناک
- چه اسم قشنگی داری!! چند سالته؟
- تقریبا ۱۴
- بهت نمی یادا!!!
لبخندی زدم.
- اسم تو چیه؟ معلم؟
متعحب نگاهم می‌کند بعد باز بلند خندید. چقدر قشنگ می‌خندید آن دندانهای سفید و یک دستش مثل صدف می‌درخشید. با آن چشمای چه رنگی‌ش ، سبز یا ابی، دقت می‌کنم اما نه سر در نمی‌آورم.
خیره‌ی صورتش بودم که با خنده ضربه‌ای به بازویم زد.
- وای نه،! اسمم صفوراس، معلمی شغلمه!

حوله را سمت صفورا پرت می‌ کردم
- بگیرید بنداز دورت فعلا تا کمی خشک بشی.
حوله را روی سر شانه‌اش می‌اندازد .
- مرسی اما خودت چی؟
- نیازی نیست من لباسم زخیمه.
صدای خش خشی از بین درختان باعث نگرانیم شد سریع سمت زهرا رفتم و بغلش کردم .
صفورا که از ترسم من ترسیده بود با استرس پرسید:
- چیه؟
سرم را تکان دادم.
- نمی‌دونم !
- نکنه حیون وحشی باشه؟
- سنگی لز روی زمین برداشتم.
میکایئل از پشت درختان بیرون آمد با دیدن ما اخمهایش را درهم می‌کند و با عصبانیت جلو می‌اید.
- معلوم هست کجایی؟
دائم گم وگور می‌شی، مگه من بیکارم بیست وچهار ساعت دنبال تو باشم؟ چرا این بچه رو باخودت آوردی؟ها؟
زهرا را در اغوشم جابه‌جا می‌کنم.
با صدای لرزان ببخشیدی می‌گویم.
انگار تازه صفورا را دیده باشید اخمهایش را بیشتر در هم می‌کند. .
- سلام خانم.
- سلام .
نگاهش و بهم دوخت و با چشم و ابرو می پرسد این کیه؟
صفورا خودش را جلو می‌کشد .
من معلم جدید روستام!!.
میکایئل سرش رو پایین انداخته و در همان حالت گفت:
- سلام خانم خوشبختم .
بعد رو به من کرد و گفت،:
- بریم دیر وقته، همه رو نگران کردی!
بعد زیر لب چیزی گفت و را افتاد
صفورا چند قدم جلو آمد.
- ببخشیدش اقا.
میکایئل نگاه عصبیش، را به من دوخت. اما مخاطبش صفورا بود.
- بله؟
- میگم روناک و ببخشید دعواش نکنید!!
- ما به این بی‌عقلیاش عادت کردیم.
سرم را بیشتر در گریان می‌برم.
با چشمان شرم زده خیره‌ی خانم معلم می شوم و بغضم را فرو می‌برم.