تکانی به لباس خاک خورده اش داد.
امروز هم دوباره خودش را گم کرده بود.
فرار از دست سرنوشت کار سختی است و او دویدن را به یاد نداشت. انسان ها وقتی ترک می شوند، خط پایان را طی میکنند. و به همین دلیل او نیازی به دویدن نداشت. چرا که به آخرِ این مسابقه ی تکراری رسیده است. در خط پایان هیچکس به جز او نایستاده است
پس میتوان گفت برنده ی این بازی جسمی مرده است.
در حالی که سرش را تکان می داد با دنیای پشت سرش خداحافظی کرد و به سمت شخصی رفت که خیلی وقت است منتظر اوست.
انسان هایی که مرده اند هرگز ترک نمیشوند اینطور نیست؟
-برای
تمام رفته هایت@DrowninInVertigo